Είχα ξεμείνει από κέφι να δω την ομάδα, οπότε ακολούθησα την παλιά συνταγή των παππούδων μας, και του δικού μου μεταξύ αυτών, ραδιόφωνο…ήδη ο ΟΣΦΠ ήταν στο 1-0 με τον ΑΡΗ και πίστευα πως αφού ακολουθεί και το επόμενο ντέρμπι σε μια βδομάδα τα καμάρια μας θα μπουν φουλ συγκεντρωμένα, φουλ αποφασιστικά και δυναμικά στο γήπεδο…χωρίς να θέλω να μειώσω και την ΑΕΚ, έπαιζε μισή, με παίχτες χωρίς λεπτά συμμετοχής ως τώρα και τον σκόκο…
Και γαμώ τις αρχές λέμε…ο τίμιος αυτονομιστής Βάσκος Γιόσου, μετά από μια γιόμα, κλασσική μπαλιά Δέλλα στον Τζιμπούρ (παραδοσιακό ελληνοτσαρουχοποδόσφαιρο με playmaker τον στόππερ και target-man το C-For…) μερακλωμένος από την ατμόσφαιρα που είχαν δημιουργήσει οι φίλαθλοι της ΑΕΚ και τιμώντας τον Λευτέρη Παπαδόπουλο (γνωστό ΑΕΚτζη και στοιχουργό λαϊκών ασμάτων) ρίχνει μια ζειμπεκιά (αλααααααα), ο Τζεμπούρ παίρνει το τόπι και τσουυυυπ, το φάγαμε το παστέλι…παραγγελιά, ο πάγκος της ΑΕΚ να βγει στην πίστα να χορέψει…
Από εκεί και μετά τρεχάτε ποδαράκια μου (αχα καλό Ε!)
και κοινωνικά μηνύματα στην μπλογκάρα μας…
… γιόμα αυτοί και 1-0, γιόμες και εμείς ρε μουνιά…Σαρριέγκι κάνε παιχνίδι, Σισσέ τρέχα σαν τον Βέγγο να μαζέψεις καμία σκοτωμένη μπαλιά…
Όσον αφορά την δημιουργία φάσεων, όταν ο Σαρριέγκι κουράζονταν να γιομάει, αναλάμβανε πρωτοβουλίες ο Λάζαρος με τον Γκαρσία κάνοντας τον Ντατόμο και τον Αργυρίου να μοιάζουν με Μαικόν και Ρομπέρτο Κάρλος…χωρίς λεπτό συμμετοχής οι δύο παίχτες της ΑΕΚ θα ήταν πιο ξεκούραστοι από τα δικά μας τα καμάρια, με καθαρότερο μυαλό και πιο συγκεντρωμένοι…
Μετά το ανελέητο σφυροκόπημα της Πανάθας και καθώς ήταν το 85’ ο Silva χάνει το άχαστο…Μετά το άχαστο του Μάτζιου στον τελικό κυπέλλου με την Λαρισσα δεν με εκπλήσσει τίποτα…Αλλά…γαμώ την κωλάρα της Βραζιλιάνας γυναίκας σου (υποθέτω ότι Βραζιλιάνα με κωλάρα θα είναι αλλιώς είσαι και εκεί για μπινελίκια) μπάλα στην Κοπα Καμπάνα έμαθες, το περιβραχιόνιο της Brazil φορούσες, Αργεντίνο τέρμα έχεις απέναντι σου…είναι δυνατόν!?!?!?
Δεν είχε και πολύ ματς ακόμα, φτάσαμε στην συνέντευξη τύπου και ακούσαμε πάλι, μετά από κάμποσα χρόνια, από τον προπονητή μας την ατάκα «δεν μπορούν τα παλλικάρια!»
Η ιστορία επαναλαμβάνεται λοιπόν…Ε ρε άγγελος που μας χρειάζεται…ΘΑΝΑΤΟΣ, την ξέρετε την λέξη!?!?!?... και εδώ δεν υπάρχει η βοήθεια του θεού και άλλα τέτοια μοιρολατρικά…
Η ιστορία επαναλαμβάνεται λοιπόν…Ε ρε άγγελος που μας χρειάζεται…ΘΑΝΑΤΟΣ, την ξέρετε την λέξη!?!?!?... και εδώ δεν υπάρχει η βοήθεια του θεού και άλλα τέτοια μοιρολατρικά…
Βρείτε έναν τέτοιον για την μπάλα γαμώ! Ε…Πατερούλη...
Γιάννης, ο Κουβάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου