Είναι αλήθεια πως υπήρξα κι εγώ πολύ θερμός οπαδός και συναναστρεφόμουν με Χούλιγκανς αλλά σαν κύριο γνώμονα μου είχα την αγάπη μου για το ποδόσφαιρο και για την ομάδα μου έστω και αν κάποιες φορές το παράκανα λίγο...
Σε αυτές τις συναναστροφές μου λοιπόν με αυτή την μερίδα ανθρώπων έμαθα κάτι που με το να το αποφύγω στην συνέχεια έσωσα τον εαυτό μου απο το να "κάψω κινητήρα". Αυτό που έμαθα είναι οτι η αγάπη για την ομάδα σου και η αγάπη για την σύντροφό σου (για κάποιους, γκόμενα) είναι το ίδιο δυνατές αν όχι δυνατότερη αυτή για την ομάδα σου, και πως και οι δύο αυτές αγάπες αν δεν τις χαλιναγωγήσεις μπορούν να γίνουν παθολογικές και να σε καταστρέψουν.
Οι Χούλιγκανς λοιπόν φίλοι αναγνώστες είναι άνθρωποι που έιτε η αγάπη τους έγινε αρρώστια, είτε ήταν άρρωστοι και βρήκαν αγάπη απο τους άλλους αρρώστους του ιδίου συναφιού. Σε οποιαδήποτε κατηγορία εκ των δύο και αν ανήκουν το σκεπτικό είναι ένα...."Σπάμε, καίμε, κάνουμε ντού'.
Ρώτησα λοιπόν έναν Χούλιγκαν πώς τα βλέπει τα πράγματα και μου απάντησε...Θολά τα βλέπω" και δεν τα έβλεπε θολά απο τα καπνογόνα φίλοι μου αλλα απο τη σούρα και την μαστούρα... Μου είπε τα εξής:
-Στο γήπεδο δεν πηγαίνουμε ποτέ ξεμέθυστοι γιατί δεν το ευχαριστιόμαστε έτσι. Πρέπει να έχουμε κάνει κεφάλι απο πρίν για να έχουμε κέφι όπως και με τις γυναίκες. Μαζευόμαστε έξω απο το γήπεδο τουλάχιστον 4 ώρες πρίν απο τον αγώνα ιδιαίτερα όταν ξέρουμε απο πρίν οτι θα έχει φασαρίες και πίνουμε μπύρες η ούζα που κάνουν πιό γρήγορη δουλειά. ( Εδώ θέλω να επέμβω λέγοντάς σας οτι μπορεί να ακούγεται λίγο μονότονο και ανούσιο αλλά είναι πολύ πιό ελκυστικό όταν μαζεύονται δεκάδες οπαδών και πίνουν όλοι μαζί γιατί υπάρχει μια αίσθηση συντροφικότητας που πολλοί μπορεί αν μην την έχουν νιώσει ποτέ).
-Μπαίνουμε όλοι μαζί μέσα στο γήπεδο τουλάχιστον μιάμιση ώρα πρίν αρχίσει το παιχνίδι και κρεμάμε τα πανό. Μέχρι να μπούν οι ομάδες στο γήπεδο και να αρχίσει ο αγώνας θυμάμαι αρκετά πράγματα, μετά όμως όταν στρίψω και τον δεύτερο "Μπάφο" δεν θυμάμαι πολλά γιατί δεν βλέπω μπάλα. Δέν ασχολούμαι καθόλου με τον αγώνα γιατί συνήθως έχω πλάτη προς τον αγωνιστικό χώρο. Πετάω κανένα μπουκάλι στους αντιπάλους που εκτελούν το κόρνερ...τέτοια πράγματα
-Θυμάμαι, όταν προτοέστριψα το πρώτο μου τσιγάρο...έβαζα έναν άδειο στυλό, τύλιγα γύρω γύρω το χαρτάκι και μπούκωνα με καπνό το στυλό για να γεμίσει το χαρτάκι...δεν ήταν τέλειο αλλά ήταν το πρώτο μου τσιγάρο. Την ονόμαζα μέθοδος "καριοφύλι".
-Τις μπύρες στο γήπεδο τις περνάνε κάποια κυκλώματα που συνεργάζονται με εμάς και γίνεται οργανωμένα αυτό. ""Ο Άμστελμαν γυρνάει πάντα στην κερκίδα με μια σακούλα γεμάτη μπύρες... που τις βρίσκει τόσες δεν ξέρω!"" Το ίδιο συμβαίνει και με τις φωτοβολίδες και με τα πιστόλια φωτοβολίδων. Τους μπάφους τους περνάει ο καθένας μόνος του αλλά και άμα δεν έχει κάποιος βρίσκει επί τόπου! Όλα γίνονται με την ανοχή των αρχών. Είναι "βαριά βιομηχανία οπαδών". Δεν μπορείς να σταματήσεις μια αγέλη λιονταριών εκτός αν σκοτώσεις τον αρχηγό της!
-Υπάρχει αρχηγός που οργανώνει και πορώνει τους υπόλοιπους οπαδούς. Κάποιοι λένε πως αυτός όπως και κάποιοι άλλοι είναι επαγγελματίες οπαδοί με μισθό απο την ομάδα έτσι ώστε να κινούν όλους εμάς και να μας μεθοδεύουν. Πουλάει και αυτό και επιφέρει πολλά έσοδα γιαυτό και συντηρείται αυτή η κατάσταση. Τίποτα δεν έιναι τυχαίο. Κανέναν μας όμως δεν πειράζει αυτό και ας ξέρουμε τι γίνεται. Εκτονονόμαστε και αυτό μας αρκεί! Σπάμε και καταστρέφουμε! Αυτό είναι όλο!
-Απο το πρώτο μου τσιγάρο, τότε, ώς και τώρα, πάντα ήθελα να βλέπω τα πράγματα θολά. Ήθελα να ζώ στον δικό μου κόσμο και να βρώ κάτι να αγαπήσω και να εθιστώ σε αυτό. Αυτό το βρήκα στο ποδόσφαιρο και στην ομάδα. Υπάρχει η ομάδα και όλοι οι άλλοι. Όσοι δεν είναι μαζί μας είναι εχθροί μας και έχουν κάθε δικαίωμα να μην είναι μαζί μας αλλά πρέπει να πληρώσουν με κάθε τίμημα την επιλογή τους αυτή!
-Όταν τελειώσει ο αγώνας των ομάδων ξεκινάει ο αγώνας των οπαδών έξω απο τα γήπεδα. Υπάρχουν φορές που δίνουμε ραντεβού με άλλους οπαδούς και πλακωνόμαστε στο ξύλο και άλλες φορές που την στήνουμε κάπου και περιμένουμε να περάσουν αντίπαλοι για να τις φάνε! Δεν έχουμε κανέναν ενδοιασμό στον να κάνουμε τον άλλον να πονέσει και να ματώσει είτε είναι μπάτσος, είτε αντίπαλος οπαδός, είτε αντίπαλος παίχτης και σχεδόν ποτέ δεν σκεφτόμαστε τις συνέπειες που θα έχουμε εμείς οι ίδιοι ή η ομάδα μας. Και όλα αυτά γιατί πολύ απλά αυτή είναι η ζωή μας. Έτσι έχουμε μάθει να ζούμε, να κοιμόμαστε και να ξυπνάμε.
Αυτά είναι μερικά απο τα πράγματα που μου είπε αυτός ο Χούλιγκαν και είναι πιστεύω αρκετά για να καταλάβουμε όλοι μας γιατί ενώ είναι αρκετά εύκολο να λυθούν τα προβλήματα με τα επεισόδια μέσα στα γήπεδα τουλάχιστον, δεν λύνονται και συντηρείται αυτή η κατάσταση.
Δεν λείπουν και αυτοί λένε τον Ντέμη Νικολαϊδη προδότη επειδή προσπαθεί να βρει τους ταραχοποιούς και να πάει τις κασέτες στην αστυνομία μήπως και σταματήσει όλη αυτή η ιστορία κάποτε! Κάποιοι μάλιστα όπως ο κύριος Αλέφαντος τον αποκαλεί εγκληματία!
Για όλο αυτό το χάος που επικρατεί λοιπόν τα συμπεράσματα δικά σας....
Μιχάλης,ο έξω δεξιά
Πολύ πρωτότυπο κείμενο. Εύγε!
ΑπάντησηΔιαγραφή